XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Ongi oroitzen naiz, bestalde, zuzendari mitikoa hil zenean, telebistetako informatiboetan ikusitako artxiboko irudiez: gutxitan gertatzen denez, bere begiak ikusi eta berehala gizon jakintsu baten aurrean geundela genekien, Eduardo Haro Tecglenek John Berger idazleaz hitz egitean esan zuen bezala.
Toki guztietan laudatu zuten zendu zenean, komunikabide guztiek aipatu zuten bere heriotza, askok analisi sakonak argitaratu zituzten, baina telebistak ez ziren bere lanari buruzko ziklo bat eskaintzeko gauza izan, eta zinemazaleei, kasu gehienetan bezala, aterabide bakarra geratu zitzaien beren protestak azaltzeko: egunkarietako zuzendariei eskutitzak idatzi.
Oso gaztea nintzen Nagisa Oshimaren
Urte gutxi batzuetan funtzionatu zuen zinema-areto txiki (
Iruñeko auzo batean zegoen eta garai hartan areto komertzialek ekartzen ez zituzten filmak ikus zitezkeen bertan, ordu arte eta ez oso denbora luzean bakarrik Gazteriaren Etxeko zine-klubean egin zitekeena.
Urte haietan ongi funtzionatu zuen zinema hark gero egiaztatu ahal izan zenez.
Gero, parrokia baten areto txiki haren kudeatzaileek garrantzi handiagoko areto zabal txukunak erosi zituzten, baina, antza denez, leku-aldaketan beren filosofiaren parte handi bat ere utzi zuten; geroztik jatorrizko bertsioak ia erabat desagertu dira Nafarroako hiriburutik.
Gogoan dut Oshimaren filma